Moja matka tak z bomby powiedziała mi dzisiaj: "Zdajesz sobie sprawę, że należysz do tych dziewczyn, które muszą zmienić w sobie dosłownie wszystko żeby mieć szansę na przyzwoitego chłopaka?". Wzięła mnie z zaskoczenia, więc w odpowiedzi tylko głupio się zaśmiałam. Mama od razu dorzuciła wyraźnie zirytowana: "No na przykład ten Twój śmiech. Koniecznie musisz coś z nim zrobić". Fajnie czuć taką bezwarunkową miłość od rodzicielki.
Moja współlokatorka ma nowego faceta. Od samego początku nie przypadł mi do gustu - zachowywał się specyficznie, niby normalnie, ale jakoś tak mechanicznie. Kiedyś poprosiłam współlokatorkę, żeby obudziła mnie rano. Miałam projekt do dokończenia, a ona w przeciwieństwie do mnie jest rannym ptaszkiem. Punktualnie o godzinie 6.00 obudziło mnie lizania po twarzy... przez tego kolesia. Oboje mi jeszcze zrobili aferę, że przecież to nic takiego. Wyprowadziłam się jeszcze tego samego dnia.
Ojciec ma jakieś problemy z plecami i poszedł do fizjoterapeuty, który przypisał mu ćwiczenia rozciągające. Staruszek wychodzi dwa razy dziennie do ogrodu (mieszkamy na parterze) i tam się rozciąga. Stęka przy tym, sapie niemiłosiernie, a czasem nawet krzyczy na całe osiedle. On nie widzi w tym problemu - ja za to wstydzę się za niego i za siebie.
