Szłam do nowej szkoły i użądliła mnie osa w powiekę, a że miałam alergię to spuchło niemiłosiernie. Rodzice uznali, że liceum to nie podstawówka i nikt nie będzie sobie robił jaj z mojej tragedii - kategorycznie zabronili mi iść na wagary pierwszego dnia. Od tamtej pory minęło prawie 25 lat, większość moich bliskich znajomych poznałam właśnie w liceum, a praktycznie nikt nie mówi do mnie po imieniu. Wszyscy mówią do mnie "OSA"!
Moja współlokatorka ma nowego faceta. Od samego początku nie przypadł mi do gustu - zachowywał się specyficznie, niby normalnie, ale jakoś tak mechanicznie. Kiedyś poprosiłam współlokatorkę, żeby obudziła mnie rano. Miałam projekt do dokończenia, a ona w przeciwieństwie do mnie jest rannym ptaszkiem. Punktualnie o godzinie 6.00 obudziło mnie lizania po twarzy... przez tego kolesia. Oboje mi jeszcze zrobili aferę, że przecież to nic takiego. Wyprowadziłam się jeszcze tego samego dnia.
Ojciec ma jakieś problemy z plecami i poszedł do fizjoterapeuty, który przypisał mu ćwiczenia rozciągające. Staruszek wychodzi dwa razy dziennie do ogrodu (mieszkamy na parterze) i tam się rozciąga. Stęka przy tym, sapie niemiłosiernie, a czasem nawet krzyczy na całe osiedle. On nie widzi w tym problemu - ja za to wstydzę się za niego i za siebie.
