Od 7 lat pracuję w tej samej firmie. Nie raz brałem nadgodziny czy pracowałem nawet w święta, żeby wyciągać firmę z sytuacji kryzysowych. Na potrzeby rozliczeń prowadzę działalność gospodarczą, bo prezesowi mocno na tym zależało. Rano wysłał mi wiadomość, że w trakcie trwania pandemii zawieszamy współpracę, bo nie będzie potrzebował moich usług. A zawsze powtarzał, że pracownicy są dla niego jak rodzina.
Od jakiegoś czasu opiekuję się dorywczo dzieciakiem sąsiadów. Wczoraj wieczorem nie chcieli mi zapłacić bo Weronika była przeziębiona i przespała 3 godziny, które z nią siedziałam. Zdaniem rodziców mogłam robić co chciałam, więc to się nie może kwalifikować jako praca.
Mój dziadek jest już dosyć stary (prawie 90 lat) i cierpi na alzheimera. Do domu starości w jakim stacjonuje przychodzą co jakiś czas gimnazjaliści. Po ich ostatniej wizycie zostaliśmy wezwani aby stawić się w sprawie dziadka, bo rzekomo usiłował się zabić. Co się stało? Dziadka znaleziono z plastikowym nożykiem próbującego wdziugać go sobie w rękę. Jak się dziadzio tłumaczył? Powiedział tylko, że chciał zwrócić uwagę na swoją egzystencje i namówili go do tego jego "ziomki". Chyba nie świadczy to dobrze o współczesnej młodzieży...
