Mieszkamy na obrzeżach miasta w mało zaludnionej okolicy. Sporo jest za to zwierząt. Wieczorem wracaliśmy całą rodziną z zakupów i w ostatniej chwili dostrzegłem jeża przechodzącego przez drogę. Cudem udało mi się go nie rozjechać. Dzieciaki zaczęły wykrzykiwać radośnie "Tata, obrońca jeżów z super refleksem!"i wtedy pod maskę wbiegł nam dzik. Takie uroki mieszkania na wygwizdowie.
Regularnie docinamy sobie z koleżanką z pracy. Znamy się jak łyse konie, od prawie 30 lat i to docinanie to taka nasza forma prymitywnej rozrywki. Ostatnio na cel wzięliśmy swoje podbródki i akurat kiedy koleżanka nabijała się z mojego weszła nasza nowa przełożona - babka ze sporą nadwagą. Spojrzała na mnie i powiedziała, że faktycznie mam zabawny podbródek. Nie spodziewałam się ataku z jej strony i odruchowo odparowałam: "Przynajmniej mam tylko jeden!".
Na wyjściu ze sklepu nasza 2 letnia córka zaczęła krzyczeć: "Mamo czemu nie zapłaciłaś za rzeczy?!". Parę osób spojrzało w naszą stronę, w tym dwie sąsiadki z osiedla. Podbiegła do nas ochrona, więc zainteresowanie rosło. Szybko wyjaśniłam córce i wszystkim gapiom, że tylko mierzyłam, a za to płacić nie trzeba. Sama z siebie pokazałam również, że nic nie wyniosłam. Sąsiadeczki rozpłynęły się do tego czasu w powietrzu i teraz po osiedlu krążą ploty, że jestem kleptomanką.
