Zadzwonił do mnie szef z pretensjami, że jestem już spóźniona 2 godziny i on nie będzie tolerował takiego nieprofesjonalnego zachowania wśród pracowników. Bardzo mi szkoda, że nie byłam w stanie zobaczyć jego miny kiedy grzecznie go poinformowałam, że nieprofesjonalne to jest dopiero kiedy szef zapomina, że pracownik złożył wypowiedzenie miesiąc wcześniej i dłużej już dla niego nie pracuje.
Sąsiad poszedł kiedyś na rozmowę o pracę i pomylił wejścia do budynku. Trafił do głównego konkurenta firmy, do której aplikował. Miał wyjątkowego pecha bo trafił na niezłego śmieszka. Koleś przeprowadził z nim godzinną rozmowę, a na koniec poinformował go, że to zła firma, że oni nikogo obecnie nie szukają, ale lubi odwalać takie akcje bo zdarza się to całkiem regularnie, a większość kandydatów wstydzi się wyjaśnić sytuację z właściwą firmą, więc osłabia w ten sposób konkurencję.
Szef wezwał mnie do siebie i przez 30 minut wychwalał moje zaangażowanie, nieszablonowe pomysły, naturalne cechy przywódcze, itp. Byłem pewien, że za chwilę dostanę awans i zacząłem gorączkowo liczyć w myślach jaka podwyżka może być realna w takiej sytuacji. Z rozmyślań wyrwał mnie kierownik słowami: "I właśnie dlatego tak ciężko nam będzie się z Tobą rozstać, ale jestem pewien, że szybko znajdziesz coś nowego".
