Mój mąż jedzie na 3 tygodniową delegację do Niemiec. Nasza 4-letnia córka jak tylko się o tym dowiedziała wpadła w histerię i zaczęła ryczeć prosząc żeby zabrał ją ze sobą.

Mąż spokojnie wytłumaczył młodej, że nie może bo będzie pracował od rana do wieczora zresztą mama i koleżanki bardzo by za nią tęskniły. Córka popłakała się jeszcze mocniej i zdołała tylko wykrztusić

"Ale ja nie chcę zostać z NIĄ!"wskazując na mnie jakbym była najgorszym potworem na świecie. W takich momentach naprawdę robi się milutko na serduchu.

Tydzień po tym jak kupiłem sobie auto moi rodzice sprzedali swoje i oświadczyli mi, że od teraz moje będą traktować jak auto rodzinne, ale ponieważ mimo wszystko jest to moje auto to oczekują, że

ja będę płacić za benzynę, ubezpieczenie i naprawy. Najśmieszniejsze jest to, że z nimi nie mieszkam (nawet nie mieszkam blisko nich) i nie mam pojęcia jak oni sobie to technicznie wyobrażają.

Próbuję łączyć studia dziennie z pracą, ale ostatnio obowiązki z obu miejsc się nałożyły i chodziłam ledwo żywo. Na imprezie urodzinowej u mojej babci byłam tak zmęczona, że zasnęłam na kanapie.

To nie był najlepszy moment na sen o igraszkach z moim chłopakiem. Obudziłam się nagle i zobaczyłam, że cała rodzina przypatruje mi się z wybałuszonymi oczami. Podobno głośno jęczałam i bardzo sugestywnie "szturchałam"poduszkę.

Mój chłopak chciał uniknąć awantury, więc zamiast odwołać naszą randkę trzeci raz z rzędu, wysłał na nią swojego brata bliźniaka. Obaj myśleli, że się nie skumam (zorientowałam się praktycznie natychmiast).

Teraz żałuję, mogłam sprawdzić jak daleko braciszek się posunie, zerwać z nim, albo wyciąć im inny numer.