Nasz 28 letni syn przyszedł i oświadczył, że chciałby stać się bardziej niezależny. Nie ukrywam, że z żoną od 2 lat po cichu liczyliśmy, że dzień jego wyprowadzki nadejdzie, ale nie chcieliśmy na niego naciskać. Szybko okazało się jednak, że syn ma inną wizję niezależności.

Poprosił nas żebyśmy kupili mikrofalówkę i małą lodówkę do jego pokoju. Na nasze oburzenie i szczere wyznanie, że pora chyba szukać czegoś swojego on równie oburzony odparł, że przecież nikt w jego wieku nie wyprowadza się z domu.

Bardzo się spieszyłam, a musiałam zrobić jeszcze małe zakupy. Błyskawicznie wybrałam produkty, pobiegłam do kasy. Miałam szczęście bo przede mną była tylko jedna starsza pani. Pechowo chciała zapłacić za swoje produkty miedziakami.

Pół biedy gdyby pozwoliła komukolwiek pomóc liczyć pieniądze, ale ona uparła się, że musi to zrobić sama bo wszyscy zawsze chcą ją okraść. Bardzo słabo widziała, więc odliczanie monet do 12 złotych zajęło jej prawie 10 minut.

Poszłam na rozmowę o pracę parę dni po założeniu stałego aparatu na zęby. Sam aparat nie stanowił dla mnie większego problemu, ale

to że zaplątałam w niego szalik i konieczna była pomoc ze strony pana rekrutującego z pewnością nie spowodowało, że zrobiłam dobre pierwsze wrażenie.